Geboortedatum 22 september 1997.
Update voorjaar 2020
Werkt in een kledingzaak. Er is geen contact meer tussen hem en de hostel.
Voorjaar 2016
Rohit is ondertussen 18 jaar oud en zit in de dertiende leergang van het Marathi onderwijs afdeling commercie. Omdat hij is nu oud genoeg is om grotendeels voor zichzelf te zorgen woont hij ondertussen weer bij zijn moeder thuis in een klein huisje aan de rand van een sloppenwijk hier niet ver vandaan. Uiteraard is er nog veel contact met hem, juridisch zijn we verantwoordelijk voor hem en de deur staat hier altijd voor hem open. Doordat hij en de andere vijf “big boys” op deze manier ruimte vrij hebben gemaakt in de hostel waren we in staat om in de drie kamer flat waarin we tot voor kort woonden weer andere jongere kinderen in ons midden op te nemen.
Rohit is nog steeds een leergierige en serieuze jongen, over twee jaar zal hij zijn opleiding hebben afgemaakt.
Een leuke anekdote is dat Rohit, in tegenstelling tot bijna alle andere Indiërs, er niet van houdt om op de foto gezet te worden. Maar bijgaande foto voor de website mocht dan toch van hem gemaakt worden.
Rohit doet het tegenwoordig geweldig goed op school. In de tiende, laatste, klas van de highschool is hij zelfs de beste leerling van de klas. Rohit is een erg beschaafde jongen, hij praat niet veel, alleen het hoogst noodzakelijke. Iedere dag leest hij de krant, hij heeft liever een dag geen eten dan dat hij een dag de krant niet kan lezen. Hij heeft nog steeds last van zijn arm die enkele jaren geleden gebroken is geweest en niet goed gezet is door de dokter. Eigenlijk wil hij er niet mee naar het ziekenhuis. Toch lijkt het ons goed om straks als het schooljaar is afgelopen er in het ziekenhuis naar te laten kijken en indien mogelijk iets aan te laten doen.
Nadat Rohit’s vader door alcohol misbruik was overleden moest zijn moeder alleen voor hem en zijn twee zusters plus broer zorgen. Doordat zijn moeder nooit naar school is geweest kon zij geen baan vinden en als gevolg daarvan was het voor haar onmogelijk om vier kinderen op te voeden. Op een dag vroeg ze ons om hulp en vanaf dat moment is Rohit onderdeel geworden van onze familie.
Rohit houdt er van om contact te hebben met de mensen rondom hem. Studeren is niet zijn sterkste punt, echter toen hij een resultaat van 69% had was zijn reactie dat hij nu voor de 100% wilde gaan. Hij leest dagelijks de krant om goed op de hoogte blijven van allerlei zaken die spelen. Als gevolg van een gebroken arm die door de dokter niet goed weer is recht gezet is hij enigszins gehandicapt aan één arm, hij kan hier niet veel kracht mee zetten. Evenals de andere kinderen in ons hostel heeft hij genoeg ambities voor de toekomst, Rohit wil graag dokter worden.
Concreet zegt hij:”Ik wil studeren en later een goede baan hebben zodat ik in het hostel kan helpen om meer kinderen op te kunnen nemen en hun de mogelijkheid te bieden hun leven te veranderen zoals dat ook bij mij veranderd is. Ik zal nooit vergeten alle dingen die door het hostel voor mij gedaan zijn.”
Mei 2011
Hallo, ik ben Rohit.
Onlangs heb ik mijn examens gemaakt en we zijn klaar voor de vakantie. Ik had veel vakken te doen zoals wiskunde, wetenschap, engels, hindi, marathi, milieukunde, persoonlijke ontwikkeling en tekenen. Mijn favourite vak is engels.
Mijn vader is overleden als gevolg van alcohol misbruik. Mijn moeder had niet de mogelijkheden om voor mij te zorgen. In die tijd was ik zeven jaar oud, via mijn tante ben ik met Babu in contact gekomen die vervolgens onderdak voor mij geregeld heeft. Soms komt mijn moeder mij opzoeken in de hostel.
Onze dagindeling is als volgt: We staan op om 7 uur ’s morgens, poetsen onze tanden en eten ontbijt. Daarna danken wij God voor de nieuwe dag die voor ons ligt. Vervolgens gaan we studeren en daarna onder de douche. Om 11 uur gaan we naar school. Als we terug komen uit school drinken we een kop thee en danken God voor het feit dat Hij met ons was gedurende de dag. Om 8 uur ´s avonds gaan we eten, tot die tijd kunnen we het huiswerk gaan maken wat we deze dag hebben opgekregen. Tot 9 uur mogen we daarna nog televisie kijken en dan gaan we naar bed.
De hostel is belangrijk voor mij omdat ik me hier veilig voel, ik mijn droom kan waar maken om te studeren en een goede inwoner van India kan worden.
Als ik mijn studie af heb wil ik de hostel zoveel mogelijk gaan helpen.