Geboortedatum 29 april 1994.
Update voorjaar 2020
Het gaat goed met hem.
Ook hij heeft zijn eigen leven opgebouwd en het contact tussen hem en de hostel verwatert.
Voorjaar 2016
Rohan is ondertussen 21 jaar oud en zit in op Marathi college commercie.
Hij heeft nog twee schooljaren te gaan en dan zal hij deze opleiding afgerond hebben. Rohan is ondertussen een heel actieve jongeman geworden. Omdat hij in de toekomst graag bij een bank wil werken heeft hij ondertussen naast zijn reguliere studie een 6 maanden durende cursus gedaan waarin hij allerlei specifiek bank gerelateerde zaken heeft geleerd. Eigenlijk zou hij graag na deze studie een vervolgstudie willen gaan doen om advocaat te worden, maar dat is allemaal nog toekomst muziek. Naast zijn huidige studie heeft hij een parttime baan, in een bioscoop verkoopt hij in de pauze snacks.
Samen met zijn broers Adytia plus Nikhil en zus Rowini woonden ze vanwege plaatsgebrek in de hostel de afgelopen tijd bij hun oma in huis. Afgelopen voorjaar is de oma echter overleden aan kanker, de kleinkinderen wonen nu zonder haar in haar het kleine kamertje. Ze komen geregeld bij ons langs en in de nieuwe hostel hebben we een kamer voor ze waar ze ook kunnen blijven overnachten als ze dat willen.
Als zijnde onze oudste hostel bewoner is het geweldig om te zien hoe hij nu in het leven staat nadat hij na het overlijden van zijn beide ouders toen hij nog heel jong was in de goot dreigde terecht te komen. Al de jaren is er door Bird’s Nest mensen voor hem (en ook voor zijn zus en beide broers) gezorgd. Hij is echt een voorbeeld voor anderen binnen en buiten de hostel om te laten zien dat er een weg is om uit de ellende te komen en een geheel nieuw leven op te bouwen.
Rohan zijn grote hobby is cricket. Echter lid worden van de plaatselijke cricket club is erg duur en daardoor voor hem niet mogelijk.
Hij doet nu samen met zijn broer Nikhil een college opleiding in de administratieve richting. Ze wonen bij hun oma in huis die schuin tegenover de hostel in een klein donker kamertje woont. Geen ideale situatie maar in India niet ongebruikelijk. Rohan is erg dankbaar voor het feit dat er in Nederland mensen zijn die het financieël voor hem mogelijk maken om deze opleiding te volgen. Zes dagen in de week gaat hij naar school van elf uur ’s morgens tot half zes ’s middags. Deze lange schooltijden waarbij natuurlijk nog de tijd voor huiswerk maken komt maakt het moeilijk om ook nog een baantje te kunnen hebben. Hierdoor is het moeilijk voor hem om financieël rond te komen.
In de opleiding volgt hij de volgende vakken: Marathi, Engels, Boekhouden, Economie, Management en Secretariaats werkzaamheden. Marathi (de taal die ze hier spreken) is zijn favouriete vak.
In de toekomst wil Rohan graag politieagent of leraar worden. Voor beide beroepen is hetgeen hij nu doet een goede opleiding.
Al op jonge leeftijd werd Rohan wees. Zijn moeder pleegde zelfmoord toen hij 9 jaar oud was en zijn vader overleed enige tijd daarna als gevolg van alcohol misbruik. Bird’s Nest Society heeft hem plus zijn twee broers en zuster vanaf dat moment een plaats kunnen geven in verschillende hostels. Omdat hij op een gegeven moment door omstandigheden op straat terecht is gekomen is hij bij ons komen wonen. Gevormd door alle doorstane moeilijkheden in zijn jonge leven was hij een heel rustige en verlegen jongen geworden die het liefste maar alleen in een hoekje zat.
Ondertussen is Rohan veranderd in een open jongen die niet langer verlegen is en een goede student is geworden. Op een gegeven moment was hij zelfs de één na beste leerling van zijn klas. In één van de schoolvakanties is hij een computer cursus gaan doen en zijn ambitie is om zelf ook ooit leraar te kunnen worden. Hij zou graag de kennis die hij heeft over willen dragen aan anderen. Rohan begint ondertussen de leeftijd te naderen dat hij langzaam aan voor zichzelf moet gaan zorgen. Na een twee jarige vervolgopleiding is het de bedoeling dat hij zijn plaats in het hostel gaat vrijmaken voor een jonger kind die onderdak nodig heeft. Totdat het zover is blijft hij uiteraard volop meedraaien en als het zover is dat hij ons gaat verlaten kan hij altijd op onze hulp en steun blijven rekenen. “Of ik nu succesvol wordt in mijn leven of niet, ik zal altijd erg graag op de één of andere manier ons hostel willen helpen.”
Mei 2011
Hallo, ik ben Rohan.
Onlangs heb ik mijn examens gemaakt. Ik had veel vakken te doen zoals wiskunde, wetenschap, engels, hindi, marathi, milieukunde, persoonlijke ontwikkeling en tekenen. Mijn favourite vak is hindi. Dit jaar heb ik geen lange vakantie omdat ik ga studeren op een hoger niveau en daarvoor extra moet studeren.
Ik heb geen ouders. Mijn moeder pleegde zelfmoord om de problemen die ze had. Toen dit gebeurde was ik nog te klein om het te begrijpen, vanaf dat moment zorgde mijn vader voor ons vieren. Echter enkele jaren later overleed mijn vader aan een ziekte. Als ik me dit nu realiseer wordt ik erg verdrietig en ik bid tot God dat niet te veel anderen ditzelfde zullen hoeven mee te maken. Ik heb een grootmoeder maar met haar gezondheid gaat het ook niet goed, ik vraag mensen om voor haar te bidden.
Soms voel ik echt dat God Babu en zijn familie aan ons gegeven heeft. Hij geeft liefde en zorg maar is soms ook erg streng.
Onze dagindeling is als volgt: We staan op om 7 uur ’s morgens, poetsen onze tanden en eten ontbijt. Daarna danken wij God voor de nieuwe dag die voor ons ligt. Vervolgens gaan we studeren en daarna onder de douche. Om 11 uur gaan we naar school. Als we terug komen uit school drinken we een kop thee en danken God voor het feit dat Hij met ons was gedurende de dag. Om 8 uur ´s avonds gaan we eten, tot die tijd kunnen we het huiswerk gaan maken wat we deze dag hebben opgekregen. Tot 9 uur mogen we daarna nog televisie kijken en dan gaan we naar bed.
Onze hostel is erg belangrijk voor ons allemaal, het geeft ons een opstap om onze dromen waar te maken. We leren hier veel nieuwe en goede dingen. Als ik succesvol word in mijn leven wil ik ook kinderen gaan helpen die geen ouders hebben. Echter ook als ik niet succesvol word zal ik mijn uiterste best doen om wat voor deze kinderen te kunnen betekenen.